krzem
Encyklopedia PWN
związki org. o cząsteczkach zawierających trwałe wiązania krzem–węgiel (Si–C);
stopy, których gł. składnikiem jest nikiel, a dodatkami stopowymi są: miedź, mangan, chrom, kobalt, wolfram, tytan, krzem.
czujnik, sensor:
fiz. klasa ciał stałych o oporze elektrycznym właściwym pośrednim między oporem dielektryków i metali, zawierającym się w granicach 107–10–6 Ω · m;
hutn. produkt końcowy redukcji rudy żelaza w wielkim piecu, stop żelaza z węglem (3–4,5%) zawierający krzem (0,2–0,6%), mangan (0,8–1,3%), fosfor (1,6–2,0%), siarkę (do 0,08%);
geochemia
nauka z grupy nauk geologicznych zajmująca się występowaniem i krążeniem na Ziemi pierwiastków chemicznych oraz ich rolą w różnorodnych procesach geologicznych;
[gr. gḗ ‘ziemia’, chēmeía ‘magia’],
